Η ιστορία μας
Τα οικογενειακά μας αμπέλια καλλιεργούνταν για πάνω από έναν αιώνα, για την ετήσια οικιακή παραγωγή κρασιού όπως και τσίπουρου στον παραδοσιακό οικογενειακό άμβυκα. Πολλά από τα τσίπουρα που παραγόταν έμπαιναν σε ξύλινα βαρέλια (κυρίως δρύινα) και έπαιρναν το χαρακτηριστικό χρώμα και άρωμα των παλαιωμένων αποσταγμάτων, πολύ πριν εφαρμοστεί -το 1989- στην Ελλάδα η νομοθεσία για την εμφιάλωση και αργότερα για την παλαίωση του τσίπουρου.
Η ιστορία του αμπελιού στη χώρα και στον τόπο μας είναι η ιστορία του πολιτισμού μας.
Η συνεχόμενη καλλιέργεια του αμπελιού στα μέρη μας χάνεται στα βάθη του χρόνου. Όπως σε ολόκληρο τον ελλαδικό χώρο, έχουμε ευρήματα αμπελοκαλλιέργειας και οινοπαραγωγής εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Η Θεσσαλία έχει ιδιαίτερη παράδοση στην απόσταξη και στη δημιουργία παραδοσιακών προϊόντων όπως το τσίπουρο.
Στην περιοχή μας, στις πλαγιές των Θεσσαλικών Αγράφων, λόγω της αυτονομίας από τους Τούρκους με τη συνθήκη του Ταμασίου το 1525 και την ύπαρξη κοιτασμάτων χαλκού, ξεκίνησε η μεγάλη παράδοση των Αγραφιωτών στην τέχνη της κατασκευής καζανιών και στη δημιουργία αμβύκων απόσταξης. Εξαιτίας της αυτονομίας τους επίσης, διαδόθηκε ιδιαίτερα η αμπελοκαλλιέργεια και η παραγωγή κρασιού. Η αδυναμία διάθεσής τους όμως λόγω του αποκλεισμού τους στα δυσπρόσιτα βουνά και η απουσία δρόμων και πρόσβασης σε λιμάνια, έκανε τους πολυάριθμους κατοίκους να αποστάζουν τα κρασιά τους για να διατηρηθούν, αναπτύσσοντας έτσι την τέχνη της απόσταξης.
Στους επόμενους αιώνες οι τεχνίτες χαλκουργοί Αγραφιώτες άρχισαν να κατεβαίνουν στις θεσσαλικές πόλεις και μετανάστευσαν στη Θεσσαλονίκη και στη Κωνσταντινούπολη, όπου ήταν οι πλέον περιζήτητοι για τη δημιουργία καζανιών απόσταξης.
Με την απελευθέρωση από την οθωμανική κατοχή το 1881 στην περιοχή μας, στους πρόποδες και τις πλαγιές των Αγράφων, οι αμπελώνες αποτελούσαν μαζί με τα σιτηρά τις κύριες αγροτικές καλλιέργειες. Η αμπελουργική ζώνη Δαφνοσπηλιάς – Παλιουρίου με βασική ποικιλία το τοπικό Μαύρο Μοσχάτο, είναι για πάνω από ένα αιώνα η κύρια αμπελουργική περιοχή του νομού Καρδίτσας για την παραγωγή τσίπουρου και μαζί με τη γειτονική ζώνη του Μεσενικόλα και των άλλων αγραφιώτικων χωριών αποτελούν τον ιστορικό αμπελώνα των πλαγιών των Αγράφων.
Στη ντοπιολαλιά μας, οι παλιοί Αγραφιώτες τεχνίτες της απόσταξης, «πούρο» λέγαν τον «πόρο», το πέρασμα του σωλήνα, (το τόξο ή λουλά) από όπου η καρδιά του υγροποιημένου αρωματικού ατμού έσταζε στάλα – στάλα. Άλλωστε, από τη λέξη οξύ (στενό) και πούρο (πόρος – πέρασμα) προέρχεται ή λέξη οξύ-πουρο κι απ’ αυτή το τσίπουρο, όπως διαβάζουμε σε αγιορείτικα σημειώματα.
Γέννηση & Εξέλιξη
Η πορεία μας στο χρόνο
2009
Ο Θ. Καραθάνος μετά από μια επιτυχημένη επαγγελματική και επιστημονική πορεία στο χώρο του κρασιού και των αποσταγμάτων, επέστρεψε στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Ξεκίνησε να αναβιώνει παλιούς αμπελώνες, φύτεψε νέους, οινοποίησε πολλές ποικιλίες σταφυλιών με έμφαση στις παλιές γηγενείς και πειραματίστηκε ιδιαίτερα με τα παλαιωμένα αποστάγματα που είναι και το θέμα της διδακτορικής διατριβής του.
2010
Το 2010 κυκλοφόρησαν με την υπογραφή του τα κρασιά πολύ μικρής παραγωγής Χίλια Κλήματα Λευκός και Χίλια Κλήματα Ερυθρός και το 2011 κυκλοφόρησε το παλαιωμένο τσίπουρο PÚRO. Η εξαιρετικά θετική απήχηση που είχε, μέσα αλλά και έξω από την Ελλάδα, παρά την ελάχιστη παραγωγή, έδωσε ώθηση γενικά στα παλαιωμένα τσίπουρα και μια νέα κατηγορία αναβαθμισμένων προϊόντων διαδόθηκε.
2015
Το 2015 ίδρυσε το πρώτο στην Ελλάδα artisan (craft, micro) distillery. Πρόκειται για ένα μικρό αποσταγματοποιείο – ποτοποιείο με έμφαση σε νέα καινοτόμα προϊόντα που εμπνέονται από τον πλούτο της τοπικής αμπελοοινικής παραγωγής και παράγει αποστάγματα υψηλής ποιότητας και εξαιρετικά περιορισμένης παραγωγής. Το 2016 έγινε η πρώτη παραγωγή και εμφιάλωση στο νέο ποτοποιείο.